Bonderomantikk og min kjære bestefar

Fru Helianthus har meir enn ein gong etterlyst bilete av kunsten frå nyefjøsen vår, og her kjem dei omsider. :) Det er ei lokal jente som har måla desse bileta på veggane i nyefjøsen. Bileta du ser over har ho malt etter gamle bilete frå garden. Det største biletet har ho forlenga litt og fyllt på med ein grindagut, litt geiter og sauer osv. Ho er utruleg dyktig! Og me er svært glade for at me gjorde det vesle ekstra.
Viss du klikker på bileta vert dei større.

Denne vesle krabaten var ein av dei første som kom til verda i ny fjøs. Kyrne vart flytta inn og me starta å mjølke første gongen 23.juli 2011 i ny flott fjøs. Vel....dei første dagane var vel ikkje alt så veldig fryd og gammen. Meir enn ei ku ville ikkje inn i den nye mjølkestallen og det krov mykje tolmod og list og lempe for å få dei inn ein etter ein. Den eldre garde kom etterkvart med hentydningar om at "detta e heilt forferdeleg. Me må jaga dei ner att i gamle flor´n og mjelka dei dar!"

Men etter nokre dagar vart det meste berre kjekt og dei fleste kyrne kjem no frivillige til mjølkestallen og vil mjølkast. Det vil alltid vere ei og anna som synes det er særdeles godt å liggje på madrassa si og har liten lyst til å reise seg, men stort sett kjem dei av seg sjølve,- som denne linselusa over.

Dette er bestemora til mannen min rett nedforbi huset vårt.

Det er same kunstnaren som over som har måla dette og. Dette og det under stod ho på ein nabolåve heime hos seg sjølv og malte. Dei er ca 2x2 meter store. Dei fleste som kjem inn i fjøsen trur det er vanlege fotografi som er forstørra opp.

Dette er min bestefar som 16-17 åring i Husdalen der han hadde det meste av sin barndom.

Han har alltid hatt ein spesiell plass i livet mitt. Når eg står nede i mjølkestallen og kikkar inn i sjølve fjøsen fell augo mine rett på bestefar. Eg kan mang ein gong få ei lita tåre i augekroken, men mest av alt føler eg godhet og glede over å ha fått hatt ein slik god bestefar.

Eg minnes kortspel med han om søndagane då eg besøkte dei på Austevoll, og så snart bestemor sine veninner kom på besøk til henne måtte kortspelet ryddast vekk til fordel for yatzy eller ludo, for kortspel passa seg ikkje på ein søndag. Bestefar kjøpte den første ludoen til meg og sorga var stor då veninna mi hadde teikna i lokket på den.

Han tok meg med på turar både i skogen og på sjøen.

I sept 1994 vart bestefar operert for kreft og fekk slag under operasjonen. Legane meinte han berre kom til å leve nokre månadar til, men nokre dagar etter operasjonen kom min gode bestefar gåande mot meg då eg besøkte han på sjukehuset.
Han kunne ikkje prate, men bestefar kunne synge.

Dei budde i kjellaren hos foreldra mine. Bestefar og eg song "Mellom bakkar og berg", "Fager kveldsol smiler" og "Den fyrste song". Nydelege songar som har ein spesiell plass i mitt hjarte. Bestefar var med under 2.verdskrigen og sat i fangenskap i Tyskland. Då det var 50 år sidan frigjeringa gav eg han ei bok om krigen der namna på alle dei som var med stod oppførte og med kor dei var i fangenskap osv. Bestefar sitt namn står der og. Han fekk og ein rosebukett av meg og denne passa han godt på. Tusla ut på kjøkkenet og hadde vasen med rosene i i den friske handa si, fyllte på vatn og bar den tilbake på plassen sin.

For over 15 år sidan, 2,5 år etter operasjonen, eit halvt år før han fyllte 80 år, døde min bestefar. 

Eg kan fortsatt sitte med tårer i augo når eg minnes det, men mest tårer fordi at bestefar var så god.

Min kjære bestefar!